ال سی دی کاراکتری

یکی از قابلیت هایی که میکروکنترلر ها ندارند انواع نمایشگر های تصویری است. در صورت وجود یک نمایشگر تصویر، برنامه می تواند در حین اجرا به ما بگوید چه اتفاقی در حال رخ دادن است و رابطه برنامه نویس با تراشه میکروکنترلر را برقرار نماید. مثلا میکرومی تواند پیامهایی به کاربر بدهد و مقادیر عددی یک متغییر یا رجیستر را نشان دهد.

برای این منظور می توان از LCD های خاصی که برای همین کار طراحی شده است استفاده نمود. این نمایش گرهای LCD دو نوع کاراکتری(حرفی/عددی) و گرافیکی دارند.

           از طریق اتصال هایی که بین میکروکنترلر ها و LCD طراحی و تعبیه شده است می توان با دو روش سریال یا موازی داده ها را برای نمایش روی LCD ارسال کرد. بسته به نوع LCD  که انتخاب کرده باشیم این اتصال ها تعریف خواهد شد.

در هر زبان برنامه نویسی نیز که برای کار با میکروکنترلر انتخاب کرده باشیم، دستوراتی تعریف شده است که LCD  را برای میکروکنترلر تعریف کرده و ارتباط نرم افزاری را میان آن دو برقرار می سازد. 

 

 

LCD کاراکتری 16*2:

این نوع LCD  قابلیت نمایش 2 خط و  16 کاراکتر در هر خط را داراست.این LCD ها معمولاً دارای 14 یا 16 پایه برای اتصال هستند.این نوع LCD می تواند به صورت موازی به میکروکنترلر ها متصل شود که برای این منظور از 4 پایه DB4 تا DB7 (پایه های 11 تا 14) برای ارسال داده استفاده می شود. پایه R/W با توجه به اینکه LCD ها معمولاً برای نوشتن استفاده می شوند به زمین، و پایه VO که برای تنظیم کنتراست است نیز به زمین وصل شده است که البته برای تغییر و تنظیم کنتراست می توان این پایه را به یک پتانسیومتر متصل نمود و شدت آن را تغییر داد.

پس از اتصال درست یک LCD   به میکروکنترلر مورد نظر، بایستی در کامپایلر مربوطه، دستورات مربوط به شناسایی LCD  را قبل از برنامه نوشت.